Kulübe Şiiri - Sezen Barman

Boş sokaklara döndü beynim,
uğulduyor.
Kuşlar kafesleriyle uçuyor
geceden korkarak.
Bir nehir
sökülüyor tepelerden
azgınlaşıyor,
iki yanına duvar örüyor
geçtiği her yerde.
Ardında sokaklar bırakıyor,
boş sokaklara dönüyor beynim,
titriyor.
Sözcükler nehir olup,
sokaklarımı yağmalıyor gece vakti.
Hangi yıldıza tutunsam sönüyor
Kırık kafeslerden yapıyorum
kulübemi.