Kültabağı Şiiri - Hatice Kılıc 2

Gündelik yaşam sapa sarma
Her yer bir hengâme bir telaş
Ne elde var ne avuçta
Simit olmuş bir lira
Cepte kalan simite yetmez
Kim nereye gidiyor kimse bilmez
Kaçan kurtulmaz kurtulan sağ kalmaz
Kimin kanunu bu? soran olmaz
İsyan etsem de elden bir şey gelmez
Her gün yeni bir zam,
yeni bir keder, yeni bir gam
Sabırsızlıkla bekler olduk,
Yaşamaktan yorulduk
Ne yaşıyoruz ne de öldük
Yaşıyormuş gibi yapıp ölenlerdeniz
Zeminin altındayız kocamandır yüreklerimiz
Altta kalıp gülenlerden
Ezilip üzülenlerdeniz
O kadar çok şey var ki anlamadığımız
Ölmek için koşanlardanız
Celladında işi pek zor olmayacak
O’da sessizce alacak
Kimse anlamayacak
Kelebekler uzun yaşar kısa hayatında
Özgür tek bir günleri vardır kanatlarında,
İkinci bir şansları yoktur onlarında
Kelebekler kadar özgür olabilseydim keşke bende
Üzülmez, şaşırmazdım artık bütün bu gördüklerime
Bizlerinde zamanı belli birilerine göre
Anlık yaşıyoruz bizde işte böyle
Bir seyyar satıcının tablasında günümüz
Yıkılıyor heyelan gibi üstümüze gönlümüz
Nefesimiz bir sigara dumanında kaldı
Dolunca atılacak bir kültabağında Ömrümüz…