Kulluk Şiiri - İlyas Demirbaş

Sana geldim, kabul et; ya Muhammed Mustafa!
Allah; seni seçmiştir müslümanlara önder...
Her müslüman; seninle cennette bulur safa...
Hırada başlamışsın; bana nurunu gönder!

Namaz bize baştacı; mirac olmuştur bize...
Allah kolaylık verir; ihlas ile kılınca...
Allahu ekber deyip; açılmak var denize...
Alemler sana hayran; kalpte nur yakılınca...

Çekil aradan şeytan; Allah'a ulaşayım!
Muhammedim önümde; gökler titrer tekbirle...
Arş, kürs, levhi mahfuzda; gururla dolaşayım...
Kul oldum; yolum açık, olamam müstekbirle!

İzin aldım Allah'tan; Kur'an kalbimde durur...
Okurum zaman zaman; ne lazımsa yazılmış!
Onu sevmeyen insan; kovulmuş, dili kurur...
Cehennemin dibinde; ona mezar kazılmış!

Dünyayı dolaşmalı; dilde tekbir, yol uzun!
Ömür vefa edince; tebliğin yolu açık...
Bir kişi mi kazandın; kabul görmüştür sözün...
Kalbin titremektedir; sana deniyor kaçık...

Muhammed Mustafanın elinde; terbiye gör!
Onun yumuşak sözü; dilinde hece hece...
Herşeyi bilmek zordur, bilmedin; bilene sor!
Allah nur akıtmakta; teheccüde kalk gece!

Dünyayı Allah'a ver; Muhammed öyle yaptı!
Az ye, güzel söz söyle; kalpler mutmain olur...
İnsan tevhid yolunu bulmuşken; neden saptı?
Namazdan kaçtığından; ona şeytan sokulur...

Beyaz kefen; beyazı çağrıştırır iyi bil!
Onu karaya boğmak; kaybetmektir cenneti!
Tövbe et ve zikir yap, secdeyle karayı sil!
Rahmetten kaçan insan; seçmiş oldu cinneti!