Kulluk Şiiri - Zülfikar Yapar Kaleli

Allah’a tevekkül edemezse kul,
Emanet kuş bir incecik daldadır.
Hıyanet, kibirden, borçtan hali ol,
Resul’ün buyruğu bu mealdedir.

Hıyanet ki cana garez gütmektir,
Olur olmaz her çöplükte ötmektir,
En sonunda tükenmektir, bitmektir,
Tükenmenin tüm vebali kuldadır.

Kalbinde var ise zerrece kibir,
Girince sıkacak, sıkacak kabir,
Kul ömründe dememişse: Allah Bir!
Başa bela tezce gelir, yoldadır.

Borçların şekline bak iki türlü,
Kula borcu açık, Hakka örtülü,
Secde etmeyince kalp kalır ölü,
Arıların marifeti baldadır.

Besmele borç, oruç borçtur, namaz borç,
Kim diyor ki yetim hakkı olmaz borç,
Uyarsan Kuran’a sende kalmaz borç,
Borç kaldıran tatlı sözler dildedir.

Nefesin çıkıp ta girmediği an,
Var mı maldan, mülkten faydası olan?
Kul borcunu öde, Allah'a bağlan,
Kurtuluşun Kuran adlı güldedir.