Bir güneş daha uful etti,
Bir ışk daha söndü,
Her gün sönen,
Binlercesi,
Yüz binlercesi,
Gibi.
2
Ve gökyüzünü
unuttu diye maviliğini dumanlar arasında
ve bulutları, o paçavralar içindeki sığıntıları
tutuşturacağım en son aşkımla,
Devamını Oku
Ve gökyüzünü
unuttu diye maviliğini dumanlar arasında
ve bulutları, o paçavralar içindeki sığıntıları
tutuşturacağım en son aşkımla,
Boynumuz kıldan ince,
Hükm-ü kader,
Kılıçtan keskince.
Yok, tebdile, tağyire,
Kimsede mecal,
O!
Kullü nefsin zaikatul mevt,
Deyince.
Böyle hatırlatan sağ olsun!.. 10 puan... Tatlı bir son olsun...
tebrikler değerli ağabeym
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta