Kullluk Makamı!. Şiiri - Ekrem Çiçek

İNSAN olmaya geldik!.
KULLUK MAKAMI!.

İNSAN olmaya geldik dünyaya;
Gövdemiz evreni AŞIYORDU
Bir yürek ki YARATANIN EVİ,
KAİNATI, Kainatı TAŞIYORDU!..

Arşa diktim AŞKIN BAYRAĞINI;
KULLUK MEŞALESİ’ni yaktım,
Güneş haydi, GEL diyordu
Kendi VARLIĞIMA baktım!..

UMUDUM yeşerdi, ÇİÇEK açtı;
Buzları parçaladı KARDELEN
KARA KIŞ durmadı, kaçtı,
SIMSICAKTI, ATEŞTİ GELEN!..

Hayata AÇAR kollarını;
Aşkla-sevdayla döşer yollarını,
Huzur doldurur O ANLAR’ını,
O varlık, İNSANDI gelen!..

BÜYÜK DÜŞÜNÜR daima;
Ufkun ÖTESİNE BAKAR
CAN SUYUDUR her şeye,
Bütün GÖNÜLLERE AKAR!..

Sen AÇARSIN YOLUNU;
SEVGİNİN TAŞLARI’yla
Karşılar seni hayat,
MUTLULUK GÖZYAŞLARIYLA!..

Beyninle yürürsün EVRENE;
ARŞI KAPLAR YÜREĞİN
Hayalin GERÇEK OLUR,
Önüne SERİLİR DİLEĞİN!..

KÜÇÜK KAİNATSIN dedi;
Sensin hep BAŞI ÇEKEN
Kulluk makamındır HAYAT,
ONU yeryüzüne EKEN!..

Çiçek derki; DERİNE daldın yine;
VİCDANLA baş başa kaldın yine,
KALBİNİ eline ALDIN yine,
ARINDI mı KİRİNDEN, ARINDIMI?..