Yorgunum...
Efkardan soldum, sararan yüzümü yüzüne koydum
Ağdan çekildiğini bilen bir balık kadar hayata şavkım
Yaşlı bir zeytin ağacının düşleyip gidemediği uzaklığım
Yorgunum, nerdeysen kollarına al beni!
Yorgunum...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Sıcak,içten duyguların
Fantaziye kaçmıyorsun
Faso,fiso yazmıyorsun
Yazmak sana yakışıyor
Yorgunum...
Şarkılarda dağıldım, sesim yitmeden sesini buldum
Şarabın üzümsüzlüğünün gölgesi benim dinmeyen kahrım
Son şarkısını çalan kemancının dalgın bakışındayım
Yorgunum, nerdeysen gözlerine al beni!
Ben geldim geleli senden
Güneş parlamıyor eskisi gibi
Üşürken anlamsız
Sadece buram buram terletiyor
Dinmiyor içimdeki fırtına
Yağmurlar döverken camlarımı
Nedirki iki damla süzülen yanaklardan
Aldırmıyor kimse gözyaşlarıma
şiiriniz bunları yazdırdı bana saygılarımı bıraktım sayfanıza
müzeyyen başkır
Hayatsın sen, her bir dalından umudu muştulayan
Sende oldukça dinlenirim, dinerim, silkinirim acılardan...
Yorgunluk almadan bendeki beni, hadi söyle bana
Küller ne zaman dökülür yanan bir kalbin üzerinden?
harikaaa
ayrıca şirin başlığı çok güzel
tebrikler kalemin daim olsun usta kalem
saygılar
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta