Ateşler içindeyim, dumansız, alevsiz.
Yalnız değil benim kadar tenhadaki evsiz.
Küllerin doğuşu ölümünü bekliyor ruhumun.
İlmiği bol geliyor damarlarına boynumun.
Bu ateş kasıp kavuruyor yüreğimi.
Anlatamıyorum kimseye dileğimi.
Bu suskunluk, kör karanlık,
Belki bir beyhude zamanlık.
Yakmıyor, yanmıyor, parlamıyor.
Ne kadar odun atsan da harlamıyor.
Kızıl bir siyahlık kalıyor aklımda.
Kazınıyor küle dönmüş hafızamda.
Kayıt Tarihi : 21.4.2020 00:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
