Küllerimden savruluyorum…
Sen öyle bir gece oldun,
Gözlerime sarıldın ki,
Tenimde kaybolmuş ruhum,
Sızlıyor derinlerimde…
Sonsuzluğun rüzgârına kapılmış,
Savrulup gidiyorum.
Bilmediğim zamanların,
Tatmadığın lezzetlerine doğru…
Gözlerine hapsolduğum,
Ben kendimi de terk ediyorum.
Sokulamasın ruhundan gelen duygular,
Yakmasın artık…
Dokunmasın özlemlerin,
Bir ölüm olsa da sevdalarım.
Çok bekledim seni,
Kaç gece ardı ardına yaktığım…
Sigaralar şahit,
İçime çektiğim aslında sendin.
Duman duman tüttürüp,
Ardından ruhumu saldığım.
Her gün ölüyor yüreğimde,
Sonsuzluğa uçuyor aşk.
Ve kendimi salıyorum,
Ruhumun tepelerinden aşağılara…
Tenimde kanıyor yokluğun,
Düşüyorum yamaçlarından.
Kıvılcım çarpıyor tenime sanki
Ateş vuruyor yakarcasına,
Yanıyorum bir kor olup,
Küllerimden savruluyorum.
Oktay ÇEKAL
01.02.2016-22.02
Kayıt Tarihi : 27.3.2016 00:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!