Küllerimden Doğarım Şiiri - Fahri Bulut

KÜLLERİMDEN DOĞARIM
Hasretinle ölürsem, benden kurtuldum sanma,
Küllerimden yeniden, yeniden ben doğarım.
Bahtın Aslı’ya dönsün, ama ateşte yanma,
Küllerimden yeniden, yeniden ben doğarım.
Bir daha geldiğimde, bu kaderi boğarım.

Turnaların avazı, çığlığım da boğuldu,
Hüznüm den-kederimden, günün minesi soldu.
Ahımdan-figanım dan, akşamlar erken oldu,
Küllerimden yeniden, yeniden ben doğarım.
Bir daha geldiğimde, bu kaderi boğarım.

Baharın tüm selleri, gözyaşımla oluştu,
Kelebekler ondandır, bizim diyardan uçtu.
Vicdanını yargıla, hangimiz daha suçlu,
Küllerimden yeniden, yeniden ben doğarım.
Bir daha geldiğimde, bu kaderi boğarım.

Yumurtaya can veren, Rızaoğlu’na verir,
Karıncayı gören Rab, umarım beni görür.
Ahlarımı yollasam, kutupta buzul erir,
Küllerimden yeniden, yeniden ben doğarım.
Can içre can ol dedim, söz tutmadın ağ yarim
Bir daha geldiğimde, bu kaderi boğarım.
12 AĞUSTOS 2009
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU