Külleri Eskimiş Bir Sonbahar

Uzağa
-Çarp gönlünü ko savrulsun bu tarumar aşklara-
Y.Odabaşı

I.
/Hep efkara bulandı yalnızlığın yüzü
ve hep ayrılıkları saydı gökyüzü.../

Kim bilir, bir daha ne zaman
yüreğim böyle ağırken
ömrümün hangi sağanağında
böyle susar gözlerim
böyle yangın kalır ellerim.

II.
/Geceye ayak sesleri yürürken
ıslak bir gülüş geçerdi teninden.../

Ken
..........
..........