Küstüm işte,
oynamıyorum
diyen çocuğun
cebindeki misketler gibi
soluklaştırıyorum renklerimi
Bir sonraki sokakta
büyümenin olduğunu bilmeden
yürüyordu inatçı bir solukla
Ve zaman bir verdiğini
bir daha vermeyen
cimrinin tekiydi
Anlatamadım
Ne dediği anlaşılmayan
Eskicinin paslı sesiyle
hurdalara karışmak
Mahallenin kabadayısıydı
bileği bükülmez sulardan yeşeren
Bilmiyordu işte
Ne ben anlatabildim
nede o bilebildi
Herkes kendi doğrusuyla yandı işte
Küllerinde kokumuzu bıraktığımız yangınlarla
Kayıt Tarihi : 13.7.2015 16:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!