Küller Rüzgarın Şiiri - Asya Yıldız

savrulan gri külmüş meğer rüzgarda
seslenen nice ormanın büyüsü olmalı
bu gürültü neyin habericisi
yittiğim kayıp sokakların çocuğu
söyle çocuk gücüm var mı peki
rüzgar okşar mı beni dağılsam
sığınsam güneş ısıtabilir mi içimi
bir alaca karanlık musallat olan
gün gibi gece gibi düşüncelerime
savrulan gri külmüş meğer rüzgarda
özlemlerimi okşayan bu giz işte
renklerimi verdiğim toprak nerede
nerede adını ezberlediğim ufuk
yittiğim sokakların çocuğu söyle
adımı versem güneş gülmez mi bana
büründüğüm kara geceler aşk perdesi
toprağın kokusu böyle sarsa da beni
rüzgar savurur mu küllerimi ufuklara
düşsem ben, bir de yaş düşürsem sana
kapalı gözlerimin sakladığı dünyamdan
uzanır mı eller yine ben var mıyım
ben var mıyım ki dokunsun bana eller
kül savrulmuş rüzgarda dağılırcasına
ormanın sesini duymuş kulaklarında
seslenen nice ormanın büyüsü olmalı bu
toprağa sessizce dayamış sırtını öyle ya
renkler toprağın artık küller rüzgarın