Küller içinde aşk Şiiri - Mehmet Anonim

Küller İçinde Bir Aşk

---

Bir bakışla başladı her şey,
gözlerinde kayboldum,
dudaklarında unuttum bütün kelimeleri.
Kalbim ilk defa
bu kadar hızlı çarpıyordu,
ilk defa bu kadar korkmadan
birine açıldı.

Ellerin elimdeyken,
dünya küçülüyordu sanki.
Sokaklar sessizleşiyor,
zaman bizden yana akıyordu.
Ben seninle var oluyordum,
seninle nefes alıyor,
seninle gülüyordum.

Bir çocuk gibi saf,
bir dua gibi temizdi sevgim.
Gözlerin,
en karanlık gecelerime
bir kandil gibi düşüyordu.

---

Her sabah seninle uyandığımı hayal ederdim,
her gece gözlerini kapatmadan önce
benim adımı fısıldadığını.
Geleceği seninle kuruyordum,
bir ev,
bir masa,
iki sandalye,
ve sadece senin gülüşünle dolu odalar.

Hayat zor olsa da
benim için kolaydı,
çünkü sen vardın.
Bir gün her şeyin daha güzel olacağına
inanıyordum,
çünkü kalbimdeki en güzel şey sendin.

---

Ama bir gün,
gerçeği yüzüme çarptın.
Bir yabancının gözlerinde
kaybettim seni.
Adımı bile unutur gibi baktın bana,
sanki yıllarca yanımda duran
ben değilmişim gibi.

Yıkıldım.
Kalbimin en derin yerinden,
en keskin yerinden yıkıldım.
Senin ellerinle kurduğum
o hayaller
senin ellerinle paramparça oldu.

Ben "biz" derken,
sen çoktan "ben" olmuşsun.
Ben "sonsuz" derken,
sen başka bir yol seçmişsin.
Ben "seni seviyorum" derken,
sen başka birinin adını
gözlerinde büyütmüşsün.

---

Şimdi odamda yalnızım.
Duvarlarda yankılanıyor suskunluğun.
Yastığımda gözyaşlarımın izleri var,
geceleri uykusuz,
gündüzleri suskun yaşıyorum.

Her köşe senden iz taşıyor.
Bir şarkı açsam,
sözleri sen.
Bir rüya görsem,
yüzü sen.
Her yerde sen,
ama yanımda yoksun.

Seninle dolu bir dünyada,
sensiz kalmak,
ölümden de beter bir şeymiş.

---

Gidişin bir bıçak oldu kalbime,
çıkaramıyorum.
Her nefeste biraz daha derine saplanıyor.
Her gün biraz daha kanatıyor beni.

Hani derler ya,
zamanla iyileşir acılar…
Yalan.
Zaman sadece kanayan yaraya
toz olur,
ama asla kapatmaz.
Ben her gün
aynı yerden kanıyorum,
aynı yerden yıkılıyorum.

Senin adını unutmayan kalbim,
ihanetini de unutmuyor.
Sevginle yandım,
gidişinle kül oldum.

Ve en kötüsü,
her şeye rağmen,
her parçalanmış hayale rağmen,
ben hâlâ seni seviyorum.

---

Artık biliyorum:
Bazı aşklar tamamlanmaz,
bazı yaralar kapanmaz,
bazı insanlar unutulmaz.

Sen, benim en büyük yangınım,
en derin yaramsın.
Benden geriye kalan tek şey,
sessiz bir çığlık,
ıssız bir yalnızlık,
ve bitmeyen bir acı.

Ben seni,
beni unuttuğun hâlinle bile sevmeye devam edeceğim.
Ve işte bu yüzden,
benim için dünya
hep biraz eksik,
hep biraz yarım kalacak.