Aslında özlemin tutsağı olan bir zamandı bize ait düşlediğimiz zaman…
Uzakların içinde birbirine hasret nefes almalarda var olmaya çalıştıkça biz uzaklarda yaşam süren hasretin çocuklarıydık biz aşk oyunlarında ter döktüğümüz…
Seni özlemekle, özlemi yaşamak arasında var etmekti asıl var oluşun zorluğu…
Ondan ayrılalı bu kadar yıl geçti, şimdi, düşünüyorum da kaç yıl olmuştu tamı tamına?
Duraksadım, ilk defa kalemim en son hız ile yazarken, duraksadı ve durdu.
Yazmak istemiyordum, aslında bu soruya cevabım neden yazacaktım ki yıllar mı kısalacaktı veya günleri mi azalacaktı?
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim