Küller Arasından Doğan Umut

İnsanlık ölmüş,
Umut tükenmiş,
Umutlar çürütülmüştü.
Çürümeyen bedenlere sıçramıştı
Kurtuluş yerini korkuya bırakmıştı.
Korku insanları yalnızlaştırmıştı.

Sessiz çığlıklar yankılandı,
Karanlık yüreklerde derin yaralarda,
Dostlar düşman olmuş,
Yoldaşlık, kardeşlik unutulmuş,
Bir zamanlar ışıldayan gözler,
Şimdi umutsuzlukla kapanmıştı.

Ancak, bu karanlıkta bile bir kıvılcım var,
Gözyaşlarıyla dolu olan acılıdır,
Yıkılan hayallerin enkazında,
Yeşeren bir umutta saklıdır.

Yıkılan hayallerin enkazında,
Bir avuç külde saklı kalan,
Bir kıvılcım, son umut,
Belki de yeniden doğacak olandır.
Çünkü gecenin en karanlık anı,
Şimdi şafağın en yakın olduğu andır.
10.09.2024