Küllenmiş bir sevda
Bir vakit yanardık biz de delice,
Aşkın ateşiydi tenimize düşen.
Şimdi ne iz kaldı o külün içinden,
Ne de adını anmaya cesaret eden.
Geceler suskun, yıldızlar kimsesiz,
Âheste çek kürekleri, mehtâb uyanmasın,
Bir âlemi hayâle dalan âb uyanmasın.
Âğuş'u nev-bahâr'da, hâbîdedir cihân;
Sürsün sabâh-ı haşr'e kadar, hâb uyanmasın.
Devamını Oku
Bir âlemi hayâle dalan âb uyanmasın.
Âğuş'u nev-bahâr'da, hâbîdedir cihân;
Sürsün sabâh-ı haşr'e kadar, hâb uyanmasın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta