Küllenmiş Anılar Şiiri - Halide Köksal

Metruk bir şehrin
Sokaklarında yaktım anılarımı
Senli geçen günlerin özlemiyle
Her köşede sen kokan rüzgarın esintisi
Hüzzam bir şarkı gibi kulaklarımda sesi

Çepeçevre sarıldı
Elemlerle dört bir yanım
Küllenmiş anılardan artakalan son kıvılcım
Unutulmaya yüz tutmuş
Puslu hatıralar
Körüklesem tutuşacak senden kalanlar

Derin bir çukur kazdım, yangından kalan küllere
Günyüzüne çıkıp
Yeşermesin umutlarım diye
Cürüm işledim hasretin alazında
Vuslatı bekledim
Nice sabahların ayazında

Benliğim acılara tutsak
Ruhum hicranlarda
Örselenmiş sineme çok ağır geldi bu veda
Prangalar vurdum yüreğime
Gittiğin gün sükût ile
Uğurlarken gözyaşlarıyla, seni o dipsiz meçhule

Umut bağladım
Her gün yeni doğan güneşe
Bir mülteci gibi yaşadım gittiğim her yerde
Vuslata gün saydım
Acımasız gurbet ellerinde
Derbeder yaşadım
Yitik ömrümün son demlerinde.

26 Nisan 2013 / "Halide Köksal