Kapanmaz yaraları sabırla kurutmuştum
Kazımıştım kâlbimden, adını unutmuştum
Sanıyordum, kendime göre bir yol tutmuştum
Bir gün rüyama girdi, gözleri dolu baktı
Yakma dedim, küllenmiş duygularımı yaktı.
Aklım, fikrim, irâdem varlığıyla kaplandı
Sanki o ân kâlbime binlerce ok saplandı
Yaşadığımız ânlar içtimâda toplandı
Uzattım ellerimi, ufuktan da uzaktı
Yakma dedim, küllenmiş duygularımı yaktı.
Depreşmiş özlemiyle üzerime yürüdü
Ürperdim, sevgisiyle benliğimi bürüdü
Yapma dedim, yalvardım, tuttu yerde sürüdü
Yine terk etti, ben melül mahzun bıraktı.
Yakma dedim, küllenmiş duygularımı yaktı.
Bir kuruntu her zaman yaşadığım bu rüyâ
Dalmak istemiyorum hiçbir zaman uykuya
Kahrederim hep onsuz yaşadığım dünyaya
Yakma dedim, küllenmiş duygularımı yaktı.
Sormayın gözlerimden akan yaş niçin aktı?
08 – 11 – 2001
www.kadirkaraman.com
Abdulkadir KaramanKayıt Tarihi : 20.7.2004 13:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu güzel siiriniz icin.
Dalmak istemiyorum hiçbir zaman uykuya
Kahrederim hep onsuz yaşadığım dünyaya
Güzeldi,şiir tadında bir bir şiirdi kutlarım kaleminize yüreğinize sağlık
TÜM YORUMLAR (3)