Mevsim sonbahar,
Küllenmekte yürekte har.
Yazındayım ömrümün
Bir bulut,simsiyah bir bulut
Parlak fecirleri örten pencerelerde
Tüm horozlar kenti terk etti
Tüm şehir iki boyut
İs,is duman duman
Ufuklar, yalnız gecelerde
Ufuklar karanlık
Ufuklar kaos
Ufuklar labirentlerde.
Ben yağmuru sevenlerdenim
Toprağa tutkunum,doğurganlığına
Dokunur şehvetle gülün kızıllığına güneş
Dokunurum guruba,o atlas tene
Yaban atlar göğün kızıllığına
Sıcak soluklarını bırakarak
Gri yüzlü duvarlarında kentin
Bir antik çeşmenin susuzluğunda kayboldular.
Yirminci yüzyılın hengamesinde
Nice baharları yitirdim
Koştum,yırtındım fakat yetişemedim
Gün uçtu avuçlarımdan
Küf kokan yorganına sarıldım gecenin.
Yağmur alnımdaki ter
Gül rüya.
Zihninde kırk yıllık bilmecenin
Yorgunluğuyla
‘’Atlas sedirinde mavera dedenin’’
Kalp atışlarını dinledim.
Mevsim sonbahar
Küllenmekte yürekte har
Ne fark eder
Yedi iklime kanat çırpmadıkça
Her mekan zindan
Azap her zaman
Gül gönülde açmadıkça
Neylesin bahçevan
Ha kar ha nevbahar
17/10/2004/İstanbul
Kayıt Tarihi : 25.12.2007 18:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Küllenmekte yürekte har
yedi iklmli mananın derinlği vardı mükemmel bir serbes şiir kutlarım usta kaleminizi selam ve dualarımla
tebrikler..
Yağmur alnımdaki ter
Gül rüya.
Zihninde kırk yıllık bilmecenin
Yorgunluğuyla
‘’Atlas sedirinde mavera dedenin’’
Kalp atışlarını dinledim. '
Güzeldi...
Tebrikler...
Gül
TÜM YORUMLAR (8)