Küllenen Sevgiler Şiiri - Durmuş Yığman

.
Kalbimdeki sevginin yokmuş benzeri, eşi
Çoktan sönmüş sanmıştım, beni yakan ateşi.
Yeniden alevlendi, söndüremez gözyaşı
Beni yakar kavurur, andırır şu güneşi,

Küllenen ateş gibi üfleseniz yanardı.
Patlamaya hazırdı, sanki bir volkan vardı.
Alevlendi yeniden, acısı beni sardı
.Beni yakıp kavuran yine vefasız yârdi,

Patlamasa belki de, büyük deprem olurdu.
Fay hattının altında, çokları kaybolurdu.
Akan kızgın lavları, gelir beni bulurdu.
Kalbimdeki bu sevgi gün gelir, unutulurdu.