Küllenen Günlerde Sen Şiiri - Özkan Karaca

seni nasılda
ananın emzirdiği
bebeğe şefkati gibi
sevmiştim

sana nasılda
açlığın erittiği
kuru ekmeğe muhtacı gibi
sığınmıştım

seni nasılda
aynaların ezdirdiği
çizik çehreye bakışı gibi
özlemiştim

sen
gül yüzlüm
inci endamlım
yakut gözlüm
olandın

seni
kanlı ufuklarda sergilemiştim
yüreğimin tenine serpmiştim
yolların bileğine
yılların dileğine
kapatmıştım

olur ki...
bir gün
dönersin diye
ardıma bakmadan
anıları yakmadan
bulutların izinde
sukutların elinde
gölgenle yürümüştüm

seni
zamanın ruhunda
bir gün buluşacağımızı
umarak bekledim
durdum

seni
mekanın yurdunda
bir gün kavuşacağımızı
umarak terledim
dondum...

yoksul kalan günlerim
seninle bir daha buluşmayacak
yoksun duran sevdam
seni bir daha anmayacak

duydum ki
soğugun tutulduğu Şubat'ta
beni benden alarak
evlenmişin...