Küllenen Anılar ve Deniz Şiiri - Özkan K ...

evlerin penceresinden taşan
yangınlar tek tek sönmeye başlamıştı
insanlar uyku ormanına dalarak
istirahate çekilmişti

bir kaç günden beri
sürgün veren bu şehrin
zihnime giren sayfasında
anılarımı da
umutlarımı da
yitirdiğim
sevdanın terini
hamal gibi omuzlamıştım
yükleri kaldırımlara seslenerek
atıyordum
umutlarımı sokakların nefesine
bırakarak
kaçıyordum

gecenin demir kubbesinde
kara bulutlar toplanmıştı
sürgün veren şehrin ışıkları
gerimde kalmıştı
Kadıköy sahilinin karanlık kafesine
girerek yutuldum...

yer ıslak
hava ılık
sert esen meltemin nefesi
bedenimi yumrukluyordu

Kadıköy sahilinde
bir ben kendimle yalnızdım
diğer tarafta da
sahile vuran dalgaların tokadı
bir kaç hırçın köpeğin havlaması
bir kaç kırgın sarhoşun narası
sessizliğin duvarına çarparak
kulağımı dolduruyordu

yüksek direkli beyaz lambanın altında
kırık banka oturarak şarap içen iki sarhoş
göz yurduma girdi
bulundukları yerlere bakmadan
gölgemi dokundurduğum anda

bir sarhoş
boğuk ve çatallı sesi ile
- Kardaşş, kardaşşş. Hey sana diyorummm. Belli ki dertlisin, gel hele iç...

daveti elimle savuruyorum
- Kendi yoluma devam etmeyi tercih ederim. Bulutların göz yaşını içiyorum

sarhoşlar verdiğim karşılığa anlam veremezler
birbirlerine bakarlar
iştahla cam kadehlerini tokuştururlar
sarhoşların yanlarından adımlarımı hızlandırdım
sesleri de
bedenleri de
küçülerek geride bıraktım
karanlığın kör izlerine dokunarak
sahile kapandım

bir süre sonra
beton dişlerle ısırılarak
yorgun düşen ayaklarım
sancı tutmaya başlamıştı
beyaz ışığın altında
kitap yapraklı banka oturdum
denizi gözlerime doldurarak
öylece dalmıştım

dalgaların tokadı ve denizin harareti
yüreğimden taşarak ruhumu doldurmuştu
daldığım denizde boğulacak gibi
nefesim kesildi
takatim tükendi
gözlerim yaşlarını akıttı

Sahilin uzun dilinde
kör karanlığın izinde
seherin aydınlığına kadar
derbeder şekilde
sürüklenmeye devam etmiştim