Küllendi Aşk Şiiri - Gülden Işık

Tutulmayan sözlerin yangınında küllendi aşk
Göle yansıyan gölgeler gibi üşütüyor gece
Hazan yaprakları yüzüyor uykusuzluğun koynunda
Kuruyan dallarından düşüyor bir bir renkleri
Mevsimine tutunamayacak kadar ışığı yorgun
İsyana bulanmış ruhun aynasında
kanatsız uçuyor düşleri

Alışmanın mümkün olmadığını hatırlatıyor sonrası…
Yastığı ıslansın istemiyor…
Anlıyor ki, üşüyen yürekler bir tek kendine sarılıp ısınmalı

Göründüğü gibi değildir bahar

Güvendiği sabahın dağlarına kar yağmış olabilir