Kulların Savaşı Şiiri - Zeki Günay

Feleğin bu yayı, düşürür şu dünyayı,
Mecnun neden çöllerde, arar ki Leyla’yı.
İnsan unutur mu Allah-u taelayı,
Neydi şeytana karşı, kulların savaşı.

Bak Âdem ve Havva da şeytana kandı,
Kabil Habili vurunca, yürekler yandı.
İnsanlar dünyanın, nimetine daldı,
Neydi şeytana karşı, kulların savaşı.

Otuz iki farz, insana neyi anlatır,
Şu cehennem neden Malik’imi ağlatır.
Kuran’daki o sözler içimi sızlatır,
Neydi şeytana karşı, kulların savaşı.

Asra yemin olsun insanlık hüsrandadır,
Allah yiğidi, nerde hangi meydandadır.
Kim cennetten kimler cehennemden yanadır,
Neydi şeytana karşı, kulların savaşı.

Ey insan? Bak kendine, ne haldesin bir bak,
Ya hak yolunu tut, ya da cehennemi yak.
Ölünce anlarız, kimler kara kimler ak,
Neydi şeytana karşı, kulların savaşı.

Ey insanlar sizler, ne kadar rahatsınız,
O köprüyü geçmeyi, kolay mı sandınız.
Öyle sandıysanız, şeytana aldandınız,
Neydi şeytana karşı, kulların savaşı.

Allah kulunu sevdi de cennet yarattı,
Namaz Kuran Zekât dünyanımı karattı.
Unutma ki cehennem kâfiri daralttı,
Neydi şeytana karşı, kulların savaşı.

Göz kör, kulak sağır iken, anlamaz lisan,
Süleyman halını verde doğrulsun insan.
Azrail gelmesin değil mi? tatlı mı can,
Neydi şeytana karşı, kulların savaşı.

El işte göz oynaşta, bak kıyamet uçta,
Zavallı, haber arar durur, uçan kuşta.
Bilmez ki insan, cehennem yolu yokuşta,
Neydi şeytana karşı, kulların savaşı.

Kul Zeki söyler sözü, Ey kul dön özüne,
Ahirette günah, vurulmasın yüzüne.
Fani dünya bile, bir gün döner tersine,
Neydi şeytana karşı, kulların savaşı.

ŞAİR YAZAR: ZEKİ GÜNAY 15.02.2019