Kullar Şiiri - Cihat Şahin

Modalar bidalar, devri bu devir
Doğruyu eğriyi, şaşırdı akıl
Kesilmez arkası, çevir ha çevir
Abd olur, modaya şimdilerde kul

İzzetli kulluğu, tasvip etmeyen
Mukaddes gayeyi, hedef gütmeyen
Kur, an’a sünnete, biat etmeyen
Zilletli bir yaşamı, onaylar akıl

Kimisi tapınır, yalnız paraya
Ruhunu kalbini, verir kiraya
Manevi nesneyi, koymaz sıraya
Vicdan azapta, isyanda akıl

Kimisi kadını, ilan eder Rab
O onun gözünde, ilk ve son kitap
Taptığı kadından, görür çok itap
Dünyada ukbada, azapta o kul

Bazısı mevkie, makama tapar
Bir kıdem uğruna, ne haltlar yapar
Hakikat dururken, yanlışa sapar
Hakkın indinde, en sefil o kul

Tapar kimisi, şöhret ve şana
Aldanır alkışa, kanar unvana
Bir şakirt olur, melun şeytana
Rab tanır bilmeden, iblisi o kul

Kiminin saygısı, yalnız kendine
Benlik hâkimdir, gafil kalbine
Sınır yok kendince, onun haddine
Sonunda bir nemrut, olur bil o kul

Kimisi bilimle, bozar akılı
Ne sayar mantığı, nede nâkili
Vehimler mahveder, böyle bir kulu
Doğayı rab tanır, bu zavallı kul

Kimisi hülyaya, hayale dalar
Her türlü hasseyi, uzaya salar
Kafalar beyinler, yalanla dolar
Bu kulu mahfeden, felsefi ekol

Kimide kul olur, yalnız rabbine
Harfiyen tabidir, arzda hak dine
Huzurla sürurla, dolmuştur sine
Şu hayat mektebi, ona bir okul

Hakka kul olan, halka kul olmaz
Hakkın kulları, halktan haz almaz
vahiyle yaşayan, vehmi baz almaz
Kalbine sultanı, seçmiştir o kul

Kulluklar kıllıklar, iç içe geçmiş
Kimisi zom olup, kendince uçmuş
Kimide zilletten, cinnetten kaçmış
Uçmuş cennete, ölümle o kul