Kendimi tüm yıl boyunca kullanılıp,
Sonbahar geldiğinde soldurulup atılan kuru yapraklara benzetiyorum.
Baharda gelmiştim sana
Çiçeklerle karşılamıştın beni,
Ne de çabuk geçti o güzelim günler.
Geldi yine hazan mevsimi,
Değiştin beni o yağmurlara,rüzgarlara.
Beni yeşerten de sendin,
Sonunda kurutup solduran da sen oldun,
Arkana bile bakmadan çektin gittin,el oldun.
O kara kışta soğukta atıp beni sokağa,
Mahkum ettin karanlıklara,yalnızlıklara.
Artık birinin gelip beni oradan alacağı günü bekler oldum
Şimdi anladım ki,bana tek değer veren çöpçülermiş…
Kayıt Tarihi : 26.12.2008 19:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!