Külfet Ve Nimet...

Bir gaflet anını buldun ya bastır
İster zindana tık istersen astır
Ömrün başı hüsran, sonu da yastır

Mazlum sağılırken sızımı dövdüm
Yitik aramayı bulmayı sevdim

Özü yaralayan kindir, kibirdir
Göklere ulaşan başlar kebirdir
Cahilin bedeni seyyar kabirdir

Gerçek boğulurken dizimi dövdüm
Sözümü destursuz salmayı sevdim

Şu arık ‘asalet’ yüzünü satmış
Arı kiralamış sözünü satmış
İki yüz yetmemiş özünü satmış

Özüm soğulurken özümü dövdüm
Akidem üzere kalmayı sevdim

Bu baş ağyar yıkıntımı ne bilsin
Girintimi çıkıntımı ne bilsin
İçimdeki sıkıntımı ne bilsin

Garip doğulurken yazımı dövdüm
Kara bahtı taşa çalmayı sevdim

Monolog dinledim monotonlaştım
Hayal gemisiyle dağları aştım
Umut diyarında hayli dolaştım

Nimet dağılırken yüzümü dövdüm
Külfette en önde olmayı sevdim