Kuleler Şiiri - Fevzi Günenç

KOŞ KULESİ
Koş kule, koş! ..
Soluğunu kesecekler
ellerine zincir vurup
canlı bir kız iken seni
biçimsiz bir heykele döndürecekler!

KIŞ KULESİ
Kuşlar konardı başına
Yaz kulesiydin düşlerimin
Kız sen ne zaman
Kış kulesi oldun?

KUŞ KULESİ
Kızlar konardı başına
Ben konardım başlarına kızların
Kuş muydum, neydim? ..
Ne yazık ki artık
Kuş değilim ben
Kuş kulesi değilsin sen.

KIZ KULESİ
Artık bir Kız Kulesi yok istanbul’un
Bir yanı noksan o yüzden…

Ya Sunay Akın’ın noksan kaç yanı? ..
Yine de var bir avuntumuz
Kız Kulesi yaşıyor olmasa da
Yaşıyor ya Cumhurbaşkanı.

Galata Kulesi Yasta
Galata cumhuriyeti yasta.
Yarıya çekilmiş filan değil bayrağı…
Nereden anlıyorum öyleyse?
Anlıyorum, çünkü
Cumhurbaşkanları ümit yaşar
meleklerle filan temasta…

Hişt, Galata Kulesi
Galata Kulesi
ölümün gölgesi…
Ürperirim ne zaman geçecek olsam altından
basmak istemem yere
sanki cesedi var orada
Ümit Yaşar adında bir şairin.

EYFEL KULESİ
Eiffel Kulesi
kulelerin anası
Herkes babası sanıyor oysa seni…
Baba olsaydın doğurabilir miydin hiç
böyle sevgili kuleleri?
Sahi, sen ne biçim annesin
özlemiyor musun hiç çocuklarını?

PİZA KULESİ
Bir yanlışlık var bu işte
acımasız kuzey rüzgârları vura vura
çürüttü bir yanını, eğdi boynunu…

Ama neden büküldü böyle boynun
Güneye doğru değil de
Kuzeye doğru?

FENER KULESİ
Deniz feneri yasta
dönüp yüzüne bile bakmıyor artık
hiç bir gemi…

Dünya böyledir işte
Unutuverir anasını oğullar, kızlar
Sevilecek yâr buldu mu…

ADAKULE
Ada kule oda oda
her odasında yaşanır ayrı bir sevda…

Bu ad yakışmadı hiç sana Adakule
Ya odakule olmalıydı adın
Ya da sevda kulesi…

Bunca sevdalı barınır da bağrında
İmrenir misin
Sevdalanacak bir kule mi ararsın
Sen de kendine? ..
Bulamaz mısın
bu mu derdin? ..

Özür dilerim.