Kule Şiiri - Barış Aluk

.......................bu..............................
......................kule............................
..................asırlardır.........................
............bu köhne kentin...................
..........parıldayan ışıklarını.................
..........izliyor gizlice sabırla................
..........ne yangınlar gördü................
..........ne aşklar, efsaneler...............
..........ama hiç kimse böyle...............
..........sevmedi onun kadar..............
..........bu kenti, İstanbul'u...............
Şimdi kentin ara sokaklarında çıplak
Ağlayan çocukların var biliyor musun?
Sokaklarını yıkadıklarını görüyor musun?
Duy kule,
.........şimdi ağla
............koyun koyuna
...............yatan çocuklarına
..................................sahip çık
......................................ve kalemime
.............................................hüznü düşürme!

(21.02.2006) Galata