Kule Şiiri - Turan Oflazoğlu

Nerde olursan ol,
sen duy benim sesimi türkü söylerken;
duy da söyle kim olduğumu,
söyle bana hep.

Denizin derinlerinden
sedef kaplar içinde geliyor besinlerim,
görünmeyen eller koyuyor önüme her şeyimi.
Ama böyle hep
gece gündüz türkü söylemem gerek.

'Sesini kesme sakın' diye çığrışıyor
kulenin çevresinde kaynaşan kalabalık,
'sesini kesme.... yoksa
ne denize açılabiliriz balık tutmak için,
ne de ekin ekmek için tarlayı sürebiliriz;
ıssızlaşan bu yerlerde kaybederiz kendimizi,
sesini kesme sakın'

Denizin derinlerinden
sedef kaplar içinde geliyor besinlerim,
her şeyimi hazır buluyorum önümde.
Ama böyle hep
türkü söyleye söyleye
tanıyamaz oldum sesimi; daha da yabancılaşıyor,
denizin toprağın derinlerinden gelip
dudaklarımın arasından çıkan bu ses, benim sesim
yabancılaşıyor gitgide.

Nerde olursan ol, sen duy benim sesimi
dünyayı ezgilerle doldururken;
duy da kim olduğumu söyle,
söyle bana hep!