Kule-1 Şiiri - Kerem Güngören

karanlığa doğru eğilmiş adam
karanlığa doğru bakmakta
bir de konuşabilse
ama neler diyecek bir bilinse..

hüzünlü, garip, romantik,
belki de kendinden kaynaklı
biraz da komik,
sesleri bekliyor seni,
sesleri hepimizi..

bir ayakkabı yükselir göğe doğru
koca bir kaçışın izleridir bu
nerden geldiğini göremezsin merminin
tedavisi yoktur hayallerinin
bir yara açılır göğsünde
sen o olamazsın hazan güneşte
dalgalanır deniz üşüyen yapraklar gibi
kulenin altından seslenir her bir bakış
ayrı tellerden çalan sazlar gibi.

karanlığa doğru bakıyor baykuşlar
yaptıkları da yapacakları da bu sadece
kendi ayrıntılarına boğulmuş orman
bomboş duran bir dehlizin
mavimsi gölgeleri gibi
gölgeler geçiyor deniz yüzeyinden
ne bir ayak sesi var ne de bir iz
karanlığa doğru eğilmiş bazıları
bir de konuşabilse
ama neler diyecek bir bilinse..

Ve kule yükselir karanlıklardan
etrafına kuşanmış askerlerini
ormanın derinliklerinde
ve yine, ve yine..

karanlığa doğru yarasalar,
bir hayal bir endam içinde,
sesleri çığlık gibi,
bir is gibi düşünceleri,
korkuyorum garip bilmeceler var
hayal değil içinde gerçeklikler de var
kaçmak kurtulmak mı lazım bilemedim
ve hep seni hayal ettim.