Küldenadam Şiiri - Serkan Atay

Kuşların kanatlarını kıracaklar,
Özgürlüğü herkes sevmez yavrum!
Griye boyayacaklar gökyüzünü bir gece;
Uyanacaksın elinde fırça, avuçların astar...
Suçlanacaksın, üstüne yıkacaklar;
Düşünü de, ırağı da, çatıyı da...

Uzaklara bakacaksın dört mevsim,
Baharlar şarkımı söyleyecek; kırgın!
Yazları, ılgımda göreceksin yüzümü..
Güzleri, sokaklarında döküleceğim..
Kışları, pencere camında yaşlanacağım;
‘Küçük’, küçük kalpler çizecek buğusunda,
Ve ordan yağmuru seyredeceksin yavrum!
Bir şarkı çalacak hükümdarın radyosunda,

“yazda sevdim seni kışta sevdim...
yazda bekledim seni kışta bekledim...”*

Dönmeye başlayacak kısa filmimiz,
Baş rolde bir zarf ve bir ünlem...
Üzülme yavrum!
“Belki” budur iyisi.
Ama “keşke” sen de sevseydin beni...
Kırılıp döküldükçe daha çok aklına geleceğim;
“sevgisi olan bir adam vardı” diyeceksin!
Bir kaç parça kağıtla, ateşe verdik bir akşamüstü...

Külden adam ben!
Her yanında olacağım...
Sigaranda, ocağında, sobanda; sahanda...
Kehanet değil bu şiir, değil bir fal;
Ne ben bir kâhinim, ne de bir falcı...
Edebiyatı seviyorum, yazmam ondan.
Üstüne alınma sakın!
Üşürsün, kül ısıtmaz.
Ben seni yine merak ederim eskisi gibi;
Ya hastalanırsan!
Affetmem kendimi.
Affedemiyorum da, bitmemeliydi mavi...

Artık griyi paylaşıyoruz seninle, renklerimiz yok.
Ve ben eksiliyorum esen her rüzgârla.
Küllerim savruluyor, bitiyorum yavaşça!
Bu şiirin adı kalacak geriye külümden,
Ve toprağa karışan bedenim; "külden..."

Külden adam ben!
Külveda.

*”Fairuz – Habbaytak Besaif” şarkısının nakarattaki sözlerinin Türkçe çevirisidir.

Kaynak: Anbean Edebiyat Dergisi