Külden Adam & Giden Kadın

Gökyüzü kadar duman doldurmuş ciğerlerine,
Sen gülümsemesini çizmiş gökyüzüne,
Yine de bahtı gülmemiş.
Ağlamış bulutlar durmadan,
Ve bir mülteci gibi sınır dışı edilmiş yüreğinden ,
Ama hep kirpiklerine takılmış,
Sonra,
Canı acımış,
Yüreği acımış,
Kendisi ise paramparça,
Alıştığı sen şehrinden başka şehre gidememiş.
Yolunu kaybetmiş,
Her adım başı seni sayıklar olmuş,
Her kaldırım başı terden sırılsıklam olmuş.
Hafiften sensizlik rüzgarı esmiş daha sonra, Küller her bir yanına dağılmış.

Giden Bir kadın biliyorum,
Hiç gelesi yok gibi, hep gidesi vardı.
Kursakta kalınmayı severdi aslında,
Ne zaman yutkunmaya çalışsam anılar boğazımda düğümlenir,
Beni severdi bilirim,
Çünkü hep gözlerini kaçırırdı benden,
Alışkanlıklarımız farklıydı zaten,
O benden kaçardı ben ise onu severdim.
Ortak noktalarımız yoktu hiç,
Ne onun kadar güzel gülebildim ne de bakabildim.
Ama ona hep bakardım uzaktan,
Bir keresinde nazarıma gelip yüreğime düşmüştü,
Ve o gün bu gündür seviyorum.