Kulağımdaki Uğultu Kadar Tanıdıksın Anne

Boşluğun yeni değil
Kulağımdaki uğultu kadar tanıdıksın
Belki birazdan hatırlayacağım seni
Kimsin
Tanıyor olmalıyıdım gözyaşından oysa
Yanlışın var sen annem olamazsın
Sayıklıyor muyum ne
Ne dedim ben
Yanlış bile değil ki

Gariplik öksüzün arkadaşıdır
Her gece ve her gündüz
Yalnızlık değil
Annen öldü mü senin hiç
Baban ölmeden önce
Sen öldün mü
Şehrin mezarlığında
Bayramdır içimizi acıtan bayramsızlık değil
Her bayram sabahı
Sen hiç bayramları yetim kaldın mı
Ben hiç kalmadım ki

Buz mavisi değildi gökyüzünden yağan
Dün gece
Zifiri karanlıktı
Sokak lambasının altındaydı
Ateşten titreyen ellerim
Garip bir çocuk gördüm dün sokağın başında
Annesine bağıran
Hırçındı susmuyordu
Sesi titremiyordu mağazanın camlarında
Sokak köpeği kadar ürkekti bakışlarım
Uzaktan izliyorken
Bir avuç cam parçası biriktirdim avucuma
Bir iki garip sözcük
Belki biraz hırıltı
Annen öldü mü senin hiç
Baban ölmeden önce
Ben hiç anneme bağırmadım ki

Boşluğun yeni değil
Kulağımdaki uğultu kadar tanıdıksın
Belki birazdan hatırlayacağım seni
Kimsin
Tanıyor olmalıyıdım gözyaşından oysa
Yanlışın var sen annem olamazsın
Ağlıyor muyum ne
Ben hiç açıktan (ben hiç babamla)
Ağlamadım ki

Boşluğun
Kulağımdaki uğultu
Belki
Sayıklıyorum
Ne dedim
Ki
Ne

Boşluğun yeni değil
Kulağımdaki uğultu kadar tanıdıksın