‘Hayalleriyle birlikte cennete kanatlanan İstanbul katliamındaki ölümsüz şehitlerimizin anısına, saygıyla’…
İnceden bir keman sesiyle uyandım geceye
Sınırsız gökkuşağı karanlıkla sevişiyordu
Ruhumdan sarkan gürültüyle sendeledim
Kanlı bir haritanın önünde ölülere seslendim
Renklere kan karıştı, ölüme adaş oldu insanlar
Hangimiz bağışlanmasız bir kıyamete vurgun!
Şakağından vurulmuş kaldırımda yatıyor umut
Kulağımda hazin bir türkü, ‘Uyan Mamoş, uyan’
Bu karanlık yoldan geçmeden, menzil yok anne!
Suskumuzu vurdukça alçaklar, ölüm bize umre
Sol yanımda yatıyor yoldaşım, gözünde cemre
Ayıkla mezarımdaki tüm dikenleri, ağlama anne
Bundan gayrı ölümdür sevgilim, saçlarımda güneş
El sallamayın ardımdan, sevileriniz ruhuma hep eş
Ya rab, şu kan emicilere bağışlanmaz günahlar seç!
Kutsal bir darağacı olsun musallam, ipini de sen çek
N
Selahattin YetginKayıt Tarihi : 2.2.2017 20:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!