Kula Kulluk Etmeyen Oldum

Yalnızlar ağına düştüm düşeli,
Kâbus dolu ânı, yaşayan oldum!
Ne acı ki hayat, binbir köşeli.
Ben şimdi sevgiyi boşayan oldum!

Tutunmak istedim boş heveslere,
Kalbime acıyı, döşeyen oldum!
Gafilce bağlandım kör nefeslere,
Hüzün ikliminde üşüyen oldum!

Kalbim alev alev, ceyhun gözlerim...
Acı yağmurunda, bir giryan oldum!
Hiç bir şeye, tesir etmez sözlerim.
Ateşlerde yanıp bir püryan oldum!

Yalnızlık ne acı, tadıp anladım.
Ne hazin, sonunda gariban oldum!
Aldatan hislere, gönül bağladım.
Gaflet deryasında, bir talan oldum!

Yüreğimde yangın, ruhumda acı...
Günbegün süzülüp eriyen oldum!
Aman vermez oldu, çektiğim sancı.
Ben şimdi sevgiyi, özleyen oldum!

Her zaman dost sandım canı cananı,
Muhabbet bağına, girmeyen oldum!
Hoyratça harcadım, nice zamanı,
Dostlarla halveti sürmeyen oldum!

Âhlarımla ağyar, hep âbâd oldu.
Âh edip ağladım, bir nalân oldum!
Aşk bahçemde açan güllerim soldu.
Zamanda kaybolup bir yalan oldum!

Istırabı gömdüm, buruk kalbime.
Rabbim'den inayet, dileyen oldum!
Ol Mevlam acısın, garip hâlime.
Çareyi, Rahman'dan isteyen oldum!

Hayrı da şerri de veren Allah'tır.
O'ndan gayrısına gitmeyen oldum!
Derdime dermanı, verecek Hak'tır.
Hiç bir kula kulluk etmeyen oldum!

Ercan Kurban
19.04.4014/İstanbul