Kula döndük Şiiri - İsa Yıldıran

Ne dünya müsaittir, ne de ömür kafidir
Gizli olan şu sevdamın açık olduğu yerde,
Yalansız ve dolansızdır, hem de safidir,
Kaynağından çıkarken tahir olduğu yerde.

Nurdan ırmaklar doldu ruhumun ta derininde,
Ardından güneşim doğdu, bahtımın seherinde,
Eli boş dönerken çıktığım seferinde,
Nefsim imana geldi, kafirin olduğu yerde.

Ruhu hükmüne aldı, O Rab denen tek hece,
Kul oldum ben de O'na boyun büktüm sadece,
Kulluğa varınca yok oldum tanıdığım o gece,
Zenginleşti yüreğim fakirin olduğu yerde.

Gökler yere inip de iç içe katılınca,
Beka bulduk fanide imanı biz tadınca,
Şirkten ben de kurtuldum, vuslata çatılınca,
Tevhid zevkine erdim sair olduğu yerde.

Adem'de bu sırdan kanı verdi Havva'ya,
Cennette durup beklerken, niye geldi dünyaya,
Kulluğu esas gördü, yine çattı gayyaya,
Mahareti kalmadı, mahir olduğu yerde.

Canlı cansız varlıklar esasında ihvandır,
Resule binek olan, Burak ise rahvandır,
Türlü nimetler veren hazinetül Rahman'dır,
Kimliğimiz bilinmez, şair olduğu yerde.

Kelimeler ayet şimdi, şairi O olalı,
Hayat kitabı tuttu okuyunca yaralı,
Hakikati kavradı manasına varalı,
Yeniden kula döndük, ahir olduğu yerde.

İSA YILDIRAN