Kul Zeki'nin Sözüne Şiiri - Zeki Günay

Aldanma her gülen, insan yüzüne,
İnsanla konuş, iyi bak gözüne.
Her yoldan çıkan kul, dönmez özüne,
Gel sen uy, bu Kul Zeki'nin sözüne.

Yemin olsun, dost, düşman el uzatır,
Söyle kimler, tırnağını kanatır.
Kimi dost var ki? Düşmanı aratır,
Gel sen uy, bu Kul Zeki'nin sözüne.

Onur, haysiyet, şerefinle yaşa,
Taş atarlar, ey başı gitsin boşa.
Sözde mana, eyilmek değil haşa,
Gel sen uy, bu Kul Zeki'nin sözüne.

Dünyadaki makam, insan büyütmez,
Hadsiz insan sözü, seni küçültmez.
Kulu? Allahtan başkası yüceltmez,
Gel sen uy, bu Kul Zeki'nin sözüne.

Kepçeyle alırken, kaşık devirme,
Doğru sözlü ol, sözünü çevirme.
Sesi kullan, merkep gibi genirme,
Gel sen uy, bu Kul Zeki'nin sözüne.

Dilden çıkan söz, insanın fikridir,
Edepli kulun fikiri, zikridir.
Kimi kul susar, boğaz iliklidir,
Gel sen uy, bu Kul Zeki'nin sözüne.

İnsan bilmez diye, üzme kendini,
Rabbim bilmez mi? her kulun rengini.
Dünyada insan çok, sen bul dengini,
Gel sen uy, bu Kul Zeki'nin sözüne.

Taş kalpli insanın, kalbi kırılmaz,
Yılan bile, onun gibi sarılmaz.
Dinî olmayana, iman sorulmaz,
Gel sen uy, bu Kul Zeki'nin sözüne.

Bul gerçek Alim'i bul Evliya'yı,
Karun? saltanat sanmıştı Dünyayı.
Mecnun Leyla dedi, buldu mevlayı,
Gel sen uy, bu Kul Zeki'nin sözüne.

Kul Zeki der ki? fani dünya virane,
Allah'ı unutan, kuldur divane.
Gel dolaşma, kumarhane birane,
Gel sen uy, bu Kul Zeki'nin sözüne.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY