Kül Yürek Şiiri - Mesut Hastürk

Bir bahar ölümcül ışıklarla geçen ormanı
Duymuyorsun
kaç yağmur senden söz etti
Kaç mevsimdir küçülüyor gölgesi ağaçların
Bilmiyorsun
kim suçlayabilir ki seni
Yüreğini çoktan terketmiş sıcak güneş
Çoktan ağır bir yenilgi yerleşmiş belleğine

Şimdi yaşaması zor kent kıyılarında
Bir denizi yoklar gibi tedirgin ama cesur
Gezinmektesin hafızanda kül bir yürekle
Göğsündeki boş kafeste ellerinin gölgesi
Değişmeden karanlıkta ve güneşte
Ne yaşaması var ne ölmesi
Bekle! Bekle! Bekle!

(Nar'aşk)