Kul ahmetim doğru idi vurdular
Yalancılar tabuduna koydular
Kötü deyip birde hesap sordular
Kul Ahmetim mekanında ağlıyor
Doğru dedin gördüğünü söyledin
Hak yolunda canı feda eyledin
Haksızlığa dayanamaz ağladın
Kul Mehmetim destan oldu çağlıyor
Dost kırmazdın küs durmazdın severdin
Derviş olup Yunus olup gezerdin
Ne bir çiçek ne bir böcek ezerdin
Kul Hasanım kulaklarda çınlıyor
Dost yerine hiç bir değer koymadın
Dostla güldün dostla birlik ağladın
Dertli gördün yarana taş bağladın
Kul Ömerim acın bizde dinmiyor
Düşkün görsen hemen elden tutardın
Bilmez isen dinler idin susardın
Sen dost için yardım için yaşardın
Kul Tahirim meşhalen hiç sönmüyor
Ahmet Mehmet Hasan Ömer Tahirim
Düzen öldü yaklaşır bak ahirim
Yetişmiyor sizler gibi ondan şu kahrım
Kul yiğitler dostluk gitti ölüyor...
11/08/1997
zonguldak ereğli
Kayıt Tarihi : 21.2.2012 00:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!