Kul Yetişmez Şiiri - Özlem Saba

Dedi;
Kıskanır mısın?
Nihayetinde insansın!

Dedim;
Benim olanı kimden kıskanayım.
Ve olmayanı...

Dedi;
Dalgalı bir deniz gibi gözlerin
Ha patladı ha patlayacak!
Yoksa vurgunda mısın?

Dedim;
Dışım dalga dalga olsa da
İçim dingin, huzurlu...

Gerçek aşkı bilen yanar lakin
Kaçmaz ki huzuru...

Dedi;
İyiliğin karşılığı her zaman kötülüktür.
Acıdır...
Yalnızlıktır...

Dedim;
Yanılıyorsun!

İyiliği iyilik olsun diye yapanlar yanar!
Çünkü her daim karşılığını bekler
Ancak iyi oldukları için iyilik yapanlar acıyı bilmez.
Başka bir şansları yoktur onların.

-Bir martı hiçbir zaman bülbül gibi ötmez...

Dedi;
Hep yalnızsın!
Yoksa yaralı mısın?

Dedim hiç bitmez
Yaradan değil,
Yarinden kanayanın sızısı

Şu gördüğün derya gibi kanarsın da
Kimse bilmez.

Kendin sararsın yaranı bir tek
Kul yetişmez...