Kül yapraklar Şiiri - Ahmet Coşkun

Kül yapraklar

Gülistanda sevdim dikenli gülü
Ateşinde yandım başımda külü
Bilmedim yanmakmış bunun adı
Ne yapsam kendimi sakınamadım

Hasreti hapsettim göğüs kafese
Kapıldı bu gönlüm arzu hevese
Son sözü sakladım o son nefese
Ağzım dilim yandı yakınamadım

Sessiz içim dışım çıkmaz avazım
Yangınlarda sürdü benim ayazım
Cemalini gördüm dilsiz ahrazım
Sarıp sevmek vardı dokunamadım

Kahredip felekle söyleşmek kaldı
Derdimi kendimle bölüşmek kaldı
Yalnızım hayalle dövüşmek kaldı
Yazıldım gönlüne okunamadım

Coşkûnî Coşkûnî heyhat Coşkûnî
Döndüremedin şu felek çarkını
Sevdin veremedin sevda hakkını
O sevdalık pozu takınamadım

Coşkûnî