Kul Yanar Şiiri - Fırat Bilgin 2

Sabahın serinliği gönlüme bir nur üfler,
Aşkın rüzgârı eser, her perdeyi tek tek söker.
Giden benlik olur, kalan yalnızlık senindir,
Kul yanar, kül olur; ama ruh hep diridir seninledir.

Bazen bir damla sabır yeter bin fırtınaya karşı,
İmtihanı gül gibidir, dikenleri öğretir arşı.
Hem dertten kaçan nefis, aşktanda uzak kalır,
Aşka yaklaşan kul ise, Hakk’ın huzuruna yaraşır.

Ben yürüdüm; adımlarım eridi, senin oluşuna karıştı.
Ben sustum; sessizliğimin kuytusunda senin kelâmın doğdu.
Dua ederken nefesim değil, varlığımın kırık aynaları sana doluştı.
Ve anladım ki hakikat, ne sözde ne zamanda; duruşun özünde, bakışın rahmetinde, kul oluşun sırlarında saklıdır.
Aşk ise seni bulmakla değil; sende yavaşça yok olmakladır.