Ne aradıysan
Aradığını doğa da buldun
İnsan da doğanın bir parçasıydı
Ne zaman ki insana ve çıkara doğru
Yönünü değiştirdin o gün kul oldun
Bunu fark etmen yetmedi sana
Doğa ile aranda insanın ürettiği
Suni ve aldatıcı engeller buldun
O engelleri kaldırmaya yeltendiğinde
Mağdur olduğu halde
Yanında kimseyi bulamadın
İki yüze bile sığmayan
Yüzsüzlüğün değirmeninde
Un ufak ezilmeyi hak edenler yüzünden
Aşağılık bir toplumun içinde
Debelenip kaldığını anladın
Kul olup yandın
Küllerinden yeniden doğacağına
Kimseyi inandıramadın
Önder Karaçay
Kayıt Tarihi : 22.12.2021 02:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kula kulluk moda , eziklik yüce , körlük revaç
Bari yaşlar yanmasa şu doğanın ormanında
Saygı ve selam ile
Gerçekten "garip!"
...
Ancak kaybettiğinde anlıyor,
"Özgür", başı dik, kendine yetmenin değerini....
Kulluk
Öyle "Yaradana" değil de
Kendinden "GÜÇLÜ OLDUĞUNU DÜŞÜNDÜĞÜ" herhangi birine....
İşte dünyanın kaç bucak olduğunu o zaman anlar.
"YARANAMADIĞINDA, BİR KÖŞEYE MENDİL GİBİ" atıldığında!
Geçmiş olsun!
Artık "kül" bile değildir
Ki yeniden doğsun, teşinsin...
Günümüz gerçeği,
"Bir lokma, bir hırka......."
Kula kulluk, sonrası...
Hem de yığınla...
Maalesef...
Tebrikler Önder Kardeşim..
TÜM YORUMLAR (2)