Kül ve Duman Şiiri - Celal Altuntaş

Ve bir sigara daha yanar, ateş değdiği anda ucuna,
Hazırdır zaten yanmaya içi,
Bunun için konulmuştur olduğu yere,
Hazırdır zaten yanmaya dışı,
Bunun için sarılmıştır tütüne,
Tıpkı bir yürekle onu saran beden gibi,
Hazırsındır sende onun için yanmaya,
Bakışları gözlerinin ucuna değdi anda,

Aşk diye çekildiğinde her bir nefes,
Yüreğinin kor alevini görürsün sigaranın ucunda,
İsmini her andığında sevdiğinin, yanar yüreğin işte öylece,
Gitme diye bıraktığında her bir nefesi,
Dudakların arasından dumanın süzülüşünü seyredersin,
Baka kalırsın arkasından, giden sevdiğine baktığın gibi,

Geriye sadece bitmiş bir izmarit kalır küllüğünde,
Aşktan yanıp kül olan ruhun bedende kaldığı gibi,
Yanmıştır yürek, yanmıştır beden bir kere
Dönüş yoktur artık geriye,
Elinden gelse dumanı bırakmazsın ciğerlerinden,
Hapsedersin her bir hücrene,
Ama bunu sigarayı yakan ateş bilmez işte,
O yaktığıyla bırakıp giderken seni,
Sen yandığınla kala kalırsın çaresizce.