Kül ve Duman Şiiri - İlhan Seyfi Türker

Sen şimdi
yanında kocan
belki kucağında bebeğin,
bir ev kadınısın.
Senin için hayat
yalnız onlar için,
onlar için varsın.
Ağlar bebeğin susmazsa geceler boyu
sende ağlarsın.
Bir derdi olsa kocanın,
onun yanında, derdinin ortağısın.
Sen ki yalnız çocuğuna ana,
yalnız kocanın kadınısın.

Ben,
Bense yalnızım.
Ne sarılabilecek bir çocuğum
Ne derdime ortak karım.
Bu koca dünyada
bir tek ben varım.
Olmaz beni teselli edecek bir yar
ve de sevgili dostlarım.
Bölünmüşüm iki parçaya,
bedenim yarım
kalbim yarım.
Nerede kaldı o güzel günler
Nerede hep ararım.
Silmezse yaşımı kimse
sabahlara kadar ağlarım.
Anlat deseler kendini,
Biraz kül biraz duman,
işte ben
bu kadarım.