Ben de terkettim beni senden sonra
Yaktım kendimi
Yaktım
Senden kalan son korla
Tutuşturdum eteklerimi
Saçlarımı
Kirpiklerimi
Önceleri bekledim su serinliğinde gelişini
Bir damlan yeterdi
Bir damla
Söndürürdü ateşi
Küllerim çığlık çığlık büyüdü önce...
bir damla dokunuşken beklediğim
sözlerin ayazı vurdu yüzüme...
rüzgara karıştı küllerin de...
Biriktiremedim göz yaşlarımı
Ve çığlıklarımı
Acının sesini tutamazsın ki elinde...
Hani belki olmuştur seninde
Kaçmıştır uykun gecenin bir yerinde
Bir çığlık değip geçmiştir kulağına
Belki bir çocuk sesinde
Ya da rüzgar, uğultu eşliğinde
Vurmuştur pencerene
Ürpermiştir için
Yalnızlığında ve karanlığında gecenin
Kendi nefesin korkutmuştur seni
Bir yumru bir anda boğazında
Kül rengi...
Bendim aslında ürperten seni...
O sıra tutuşturmuştum kendimi...
.............................................Anlamadın ki....
Kayıt Tarihi : 4.4.2006 15:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrik, selam ve sevgiyle Gül...
Gül! bunu hep yapıyorsun..Dizelerinin arasında duygularını yaşatıyorsun..
Beğendiğim kalemlerdensin Gül kardeş..
İnat olsun bari;
Gül! gamzelerinde zambaklar açsın
Yıldızlar yansıyan şavkını saçsın...
Tebriklerimle
Benim garip bir tasnifim vardır. Aşk şiirleri başlığı altında geniş açılı aşk şiirleri ve iki kişilik aşk şiirleri şeklinde.
Sen-Ben kavramlarının geçişkenliğinde yazılmış şiirlerdir kastettiğim iki kişilik şiirler ..
Şairdeki 'ben' ne kadar güçlü ise ruh ikizi olması istenilen 'sen' kavramına yüklenen anlamda o kadar gür olur.
Buradaki kastettiğim 'ben' kavramı olumlu mana da bir benliktir ve varoluşu sorgulayan ve varoluş içindeki kendini refere etmek isteyen bir 'ben'dir
Bu manada güçlü bir ben duygusu aşkın ve kabına sığmaz yapısıyla çoğu zaman coşkulu bir isyan ve coşkulu bir kabullenişe yönelir.Kabına sığmaz ve çoğu zaman kabından taşarak eleştiri oklarını yakıcılığını kendine de yöneltir.
Şairlerin ustalık dönemlerinde gözlemlediğim bir başka hususta zaman içinde çocuksu benlikleri evrensel bir benliğe dönüşür.Bir çok insan şairin ben inde kendisinin yansımalarını görür.
Yani şairler ustalaştıkça daha uslu ama çiftesi daha pek olan dizelerle çıkarlar karşımıza.
Bunları niçin yazdım.
Şairin şiirinden güçlü bir anlatma isteğine abanış hissi aldım. Bana verdiği ilk çağrışım bu oldu.
Bu zaten şiirin olmazsa olmaz potansiyel kaynağı.
Çok çok ümit veren bir potansiyele merhaba demiş oldum böylece.
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (15)