Kül Sancı Şiiri - Hasan Lütfü Temiz

Ağzımda geniş kekre, sözlerden yuvarlandık kendi gürültümüze
Külden harfler: Gök griden yapılma bir korku
N'aparım: Yolum yorgun, çoktan sustu içimdeki yel
Bozgun sulardan geçtim, üstümde ilmeği yanlış pelerin
Yok yengi. Bir şiire uzansam, susacağım.
Hep çıkmaza ayarlı üzünçlüğü, pencereler ardında parçalanan güz...
Yaşadım, geçtim günlerden yangınlı yarlardan
Yüzüm diyorum yüzüm: Ayazdan biçilmiş tenha
Umrunda değilim yaşamanın: Zamanın yabancısıyım,
Uzun pazartesiler, piyasa bekçileri, sarhoş bulvarlar
Neredeyim nerede hangi bozlukta? Gözlerim yanlış:
Ötede ne var, bugünün arkasında bekleyen ne
Anlaşılmadık bozuk notalarda, erincimiz kursakta yarım

Ben diyorum ki:
Artık kurudu sularımız, içimdeki zeybek
yorgun. Bir ah döküldü akşamlara doğru
Ve koptu harpın son teli de
Bir yağmur gerek, bir yağmur
Küreyeyim üzerini kargışın
Okeanos, Okeanos! ses ver
ırmaklardan, benim pasıma...