Kül Rengi Yalnızlık Şiiri - Selim Erdoğan

Yağmurunu arıyor toprak
Yağmurunu arıyor rüyalar
Saymadın kaç mevsim oldu
O yangında en çok ben kavruldum
Duman içinde gökyüzü
Alışılmışın dışında
Hiçbir şeyin kayboluşuna
Her şeyin uzağına itiyor
Tasavvurlar behemehal karanlıklara giriyor
İçi sönmüş
Dışı mat
Bu kül rengi yalnızlık
Cadde sokak geçiyor
Dakka saat büyüyor
Adım adım yürüyor
Ne bir nehir
Ne bir şehir
Kalpte kahır
Aşım zehir
Mahzun fikir
Bir ruh esir
Müteessir
Alem sefir
Kayıp safir
Bende taksir
Sevgim bakir
Hep hor hakir
Ben ki fakir
İçi sönmüş
Dışı mat
Bu kül rengi yalnızlık
Üzerime geliyor

13.10.2014